Ես, անկեղծ եմ ասում, թքած ունեմ, թե Ռուսաստանը ում և որքան զենք է վաճառել, ես թքած ունեմ, թե ադրբեջանն ու թուրքիան ինչ և ում հետ են պայմանավորվել, ինձ չի հուզում աշխարհաքաղաքական խաղում Ամերիկայի դերը, քանի դեռ ես չեմ գիտակցում իմ՝ որպես պետություն, արժեքը, տեղը, դերը և կարողությունը։
Ես չեմ դատապարտում Ռուսաստանի հայերի միությանը, որ միտինգ չեն կազմակերպում ադրբեջանի դեսպանատան դիմաց, ես դատապարտում եմ այն անհատներին, ովքեր իրենցից «էդ բեռը» հեռացնում են՝ պատճառաբանելով, թե համայնքը պիտի դա անի։ Համայնքը, քեզ նման անհատներից է կազմված, ու եթե դու՝ որպես անհատ, «լայաղ» չես արել, տաք տնիցդ դուրս գաս, գնաս դեսպանատան մոտ «պրոբկաների միջով» ու քո ասելիքը ասես, ուրեմն ոչ մեկին մի մեղադրիր։ Միջոցներ ու ռեսուրսնե՞ր չկան։ Մի պաստառ պատրաստելու, մի քանի կիլոմետր գնալու համա՞ր։ Չեմ հավատում։ Իսկ մեղքը ուրիշի վրա գցելը համարում եմ ներքին թշնամու հստակ դրսևորում։
Կհասկանայի, եթե հիվանդ երեխային խնամող միայնակ մայր լինեիր։ Իսկ դու պարզապես բիզնեսմեն ես, ով չի ուզում, որ իր ադրբեջանցի գործընկերը, ումից դու վաղը ցեմենտ ես առնելու, քեզ «կլյաուզնիկ» համարի։ Բիզնեսը կտուժի՞։ Բա աջուձախ խոսում ես հայրենիքից ու հայրենասիրությունից։
Դու հայրենիք չունես, քանի դեռ պատրաստ ես քո ներքին ճշմարտությունը մի կողմ թողնել՝ կենցաղային, զուտ անձնական հարցեր լուծելու պատրվակով։ Դու անդեմ ու անսեռ ես, քանի դեռ հայ լինելը վեր չէ ամեն ինչից ու ամենքից։ Դու իմ ազգի ներքին թշնամին ես, ով ցեցի նման տաքուկ անկյունում անցքեր է բացում, որոնք հեռացնում են մեզ իրարից։
Ու այդ անցքերից ցնցոտի դարձած Հայկական լեռնաշխարհը չի կարող պայքարել արտաքին թշնամու դեմ, քանի դեռ թել ու ասեղով չի շուլալել քո «գործունեության» արդյունքը։ Դու նա չես, ում հետ կապում եմ ԻՄ Հայաստանի ապագան։ Իմ Հայաստանի ապագան մատները ծակող ու արյուն բերող ասեղից չվախեցող տեսակն է, ով առանց քեզ էլ թել էլ կգտնի, ասեղ էլ։ Իմ Հայաստանի ապագան նա է, ով գիտակցում է, որ հայը ազգություն չէ, այլ ԿՈՉՈՒՄ, որին պիտի հարմար լինես, գիտակցես դրա բարդություններն ու տիեզերական պատիվը, որ Արարիչն արել է՝ հայի գենը ստեղծելով։
No comments:
Post a Comment